Κυριακή 17 Αυγούστου 2014

Ιστορίες του καφενέ #2 Παράλληλα σύμπαντα & Το απόσταγμα της βδομάδας #5


Άνοιξε όσο πιο αργά μπορούσε τη βαριά εξώπορτα και χάθηκε βιαστικά, αφήνοντας στο κρεβάτι το σύντροφό της μόνο του, παραδομένο στον ύπνο του....
Γλυκοχάραζε.  Μια Κυριακή του Μαγιού. Κάπου στα πόδια της Ακρόπολης.
Ήταν η πιο αγαπημένη στιγμή της ημέρας για τη Φαίδρα. Μέχρι να φτάσει στον προορισμό της θα είχε ξημερώσει για τα καλά, και η "Κλεψύδρα" σίγουρα θα είχε ανοίξει, περιμένοντας τους πρώτους της πελάτες.

Όταν έφτασε, μόλις που καθάριζε τα τραπεζάκια ο κυρ Θωμάς.
Κάθισε στην αγαπημένη της μεριά κι άπλωσε στο τραπεζάκι τις σημειώσεις της. Αν κάποιος τη παρατηρούσε καλά, σίγουρα θα αναρωτιόταν για το βλέμμα της. Άδειο, παγωμένο, ταραγμένο.
Ο χαμογελαστός κι ως συνήθως πλακατζής καφετζής μας όμως δεν είχε το νου του στα μάτια της... Την καλοχαιρέτησε ευδιάθετος και πήρε γρήγορα την παραγγελιά της: παραδοσιακό καφεδάκι, μετά υποβρυχίου παρακαλώ!


perierga.gr- 10 παραδοσιακά καφενεία της Αθήνας!

Η Φαίδρα όμως, σε ακριβή αντίθεση με τον καφετζή, ήθελε να βάλει τα κλάματα. Από ώρα κρατιόταν, από μέρες κρατιόταν, βδομάδες τώρα θαλασσοπνιγόταν στα δάκρυα που έμεναν μέσα της και δεν τολμούσε να ξεσπάσει μην και είναι αλήθεια όσα περνούσαν από το θολωμένο της μυαλό. Τώρα, στην αγαπημένη της γωνιά, στο γνώριμο στέκι της αισθανόταν οικεία να ξεσπάσει! 

Είχε φτάσει λοιπόν στο τέλμα που πάντα φοβόταν! 
Είχε παγώσει ο χρόνος σε ένα σημείο και η ιστορία δεν έλεγε να προχωρήσει. 

"Τα στάσιμα νερά βρωμάνε" σκεφτόταν διαρκώς με τρόμο ... Αλλά η πίεση ή η αποφυγή δεν είχαν φέρει κανένα αποτέλεσμα. Τα είχε δοκιμάσει και τα δύο εντελώς αποτυχημένα!

Σήμερα ήταν αποφασισμένη για όλα! Θα ερχόταν σε επαφή με τους δαίμονες της μια για πάντα!

Κι έτσι όπως αφαιρέθηκε για λίγα λεπτά, τρόμαξε όταν στην άλλη μεριά του τραπεζιού άκουσε σύρσιμο της καρέκλας και είδε μια γνώριμη φιγούρα να σωριάζεται λιπόθυμη!

Η Έλσα, χλωμή και αδύναμη, μετά βίας ανέπνεε...

"Δεν μπόρεσα να το κάνω! Δεν μπόρεσα να δώσω το τέλος. Ανέβηκα αποφασισμένη το πρωί να τελειώνω, αλλά οι φύλακες με πήραν είδηση και δεν με άφησαν να φτάσω στην άκρη. Τώρα αναζητώ άλλο τρόπο..." είπε και λιποθύμησε ξανά.


Η Φαίδρα ζήτησε αμέσως από το κυρ Θωμά ένα φυσικό χυμό, λίγο ψωμί, και πατάτες φούρνου.

Ο καφετζής επέστρεψε με τη παραγγελιά και με την απορία τι θα τα έκανε όλα αυτά η κυρά Φαίδρα... Καφέ-υποβρύχιο-χυμό-ψωμί-πατάτες...όλα ανάκατα....

"Φευ! Είναι τρελοί οι άνθρωποι του λόγου"! σκέφτηκε καθώς απομακρυνόταν!
Με την άκρη του ματιού πρόσεξε την κυρά Φαίδρα να μιλάει μόνη της.. "Όταν λέω εγώ ότι είναι τρελοί...."

"Βάλε κάτι στο στόμα σου να συνέλθεις. Μετά από λιποθυμία ο οργανισμός θέλει κάτι γλυκό και λίγο φαΐ για να πάρει τα πάνω του."
"Και γιατί να συνέλθω; Αφού μετά θα ψάχνω πάλι τρόπο για να φύγω."

"Υπάρχει λόγος που δεν έχεις πεθάνει ακόμα. Όλα γίνονται για κάποιο λόγο" σκεφτόταν η Φαίδρα. Και η αυτοκτονία, εδώ που τα λέμε δεν είναι λύση... Είναι ...πως το είπε και ο συγχωρεμένος.. είναι μια μόνιμη λύση σε προσωρινά προβλήματα

Εξάλλου, αν σε σκοτώσω από τώρα δεν θα έχει συνέχεια το βιβλίο. Που ακούστηκε να χάνεται η ηρωίδα τόσο νωρίς".

"Θα με παιδέψεις κι άλλο δηλαδή"; ρώτησε με αγωνία η Έλσα. 


"Όχι! Πρέπει να σε σώσω. Έχω ανάγκη να σε σώσω. Δεν ξέρω ακόμα πώς.Μακάρι να ήξερα! Αυτό το πώς με κατατρώει καιρό τώρα... Πώς σώζεται κάτι που έχει τελειώσει μέσα σου; Ή που νομίζεις ότι έχει τελειώσει τέλος πάντων; Πώς αποφεύγεις μια μόνιμη λύση σε προσωρινά προβλήματα; Πώς γλιτώνεις έναν έρωτα από την αυτοχειρία;

Η Φαίδρα ξέσπασε σε αναφιλητά. 

Ήταν όμως ένα κλάμα λυτρωτικό. Σαν μικρό παιδί που προσπαθεί με αναφιλητά να εξηγήσει πως αισθάνεται και δεν βγάζεις άκρη στα λόγια του αλλά νιώθεις τον πόνο του και την ανάγκη του να το πιστέψουν. 
Όλα όσα είχαν μαζευτεί από καιρό, κυλούσαν σαν ποτάμι που ξεχύθηκε, σπάζοντας το τσιμεντένιο φράγμα του. Ένα ποτάμι όμως που πότιζε τη σκαμμένη βαθιά από την ανομβρία γη... Όχι, όχι δεν ήταν τσουνάμι που την πλημμύριζε, παρασέρνοντας ανθρώπους, ζώα, σπίτια.... Ένα δάκρυ-ευεργετικό αυλάκι... Περίμενε λίγο και θα δεις να φυτρώνουν δεξιά και ζερβά σπαρτά της βροχής... Καταπράσινα, άγρια ομορφιάς σπαρτά στολίζοντας το ξεραμένο χώμα.

Η Έλσα την κοίταζε απορημένη.

"Εντάξει...εγώ θέλω να φύγω μακριά, από όσα με έφεραν σε απόγνωση. Πώς θα ζήσω το παιδί μου, μου λες, όταν μας πετάνε στους δρόμους; Όταν έχασα τη δουλειά που μας έδινε ψωμί; Καλύτερα να φύγω, το παιδί μπορεί να δοθεί σε μια οικογένεια που θα μπορεί να το φροντίσει... Εσύ κυρά μου; Εσύ γιατί κλαις. Τι σε κατατρώει αφέντρα μου";

Η σκέψη της Φαίδρας γύρισε στο σπίτι. Δίπλα στον άντρα που κοιμόταν πλάι της τα τελευταία έξι χρόνια. Δίπλα στο κορμί που της έγινε στο τέλος φορτικό, σε μια ζωή-θηλιά, που μέρα με τη μέρα ένιωθε να σφίγγει και με κάθε σφίξιμο να χάνεται ένα ακόμα κομμάτι ζωτικό της, ώσπου το τέλος έμεινε μια καρδιά να χτυπά...


"'Εγκεφαλικά νεκρή σχέση " έβγαλε τότε τη διάγνωση. "Δεν ξέρω αν πρέπει να παρατείνω άλλο την αγωνία μου... Ίσως πρέπει να βρω το θάρρος να αποσυνδέσω τα καλώδια. Αφού δεν το κάνει αυτός!"


Η Έλσα την κοίταξε με απόγνωση.. "Είπες ότι δεν ήρθε ακόμα η ώρα μου... Πώς δεν είναι καλό να δίνεις οριστικό τέλος σε κάτι που ίσως να σώζεται... πώς θα με σώσεις αλήθεια";


Η Φαίδρα την κοίταξε κατάματα. Μέσα σε αυτά τα δυο μπλε μάτια έβλεπε τον δικό κόσμο. Τα λάθη της, τις αστοχίες της. Έβλεπε το παρελθόν. Εκείνον. Το χαμόγελό του. Τον πρώτο τους χορό, το πρώτο άγγιγμα των χειλιών του στα δικά της χείλη. Ένιωσε το ρίγος της πρώτης φοράς όταν έγινε δική του, τα δάκρυα χαράς σε κάθε οργασμό που της χάριζε. Άκουσε την ανάσα του για μια ακόμα φορά , τα σ'αγαπώ του που της γαργαλούσαν το αυτί. Τον είδε να τη σκεπάζει τρυφερά μην κρυώσει, τις φορές που την τάιζε σαν μικρό παιδί στο στόμα.


Τα μάτια της Έλσας απέναντί της έγιναν φως και η Φαίδρα έπιασε το χαρτί και το στυλό της και άρχισε να γράφει... 
Λες και το φως αυτό έπεφτε μέσα της και διέκρινε τις λέξεις της. Ήταν εκεί. Πάντα ήταν εκεί. Απλά εκείνη με  όλη την αναταραχή της δεν τις καθάριζε. Ναι, ήταν εκεί. Λέξεις, προτάσεις, όλα ήταν στη θέση τους. Είχε αρχίσει να λύνεται..

Πέρασαν ώρες ..μεσημέριασε σχεδόν. Το καφενείο γέμισε και άδειασε πόσες φορές μα η Φαίδρα ζούσε στο δικό της παράλληλο σύμπαν. Ο κυρ θωμάς πέρασε αρκετές φορές φέρνοντας της νερό και άλλους καφέδες.... Μετά από το εξαντλητικό γράψιμο σήκωσε τα μάτια στον ουρανό. Ένα σύννεφο είχε κρύψει τον ήλιο και σχημάτιζε ένα πρόσωπο. Να'ταν άραγε ο θεός που της έδειχνε το δρόμο; Είχε μια πραότητα εκείνο το πρόσωπο. Όχι, δεν την τρόμαζε. Είχε μια γλύκα τόση... 
Το αεράκι που φυσούσε έφτανε σε κάθε κύτταρο του κορμιού της. Ένιωθε ξαφνικά γεμάτη ξανά. Σηκώθηκε, πήγε μέσα, πλήρωσε και ευχαρίστησε για όλα τον κυρ Θωμά.

Έπρεπε να γυρίσει πίσω να του μιλήσει. Να του πει πώς νιώθει, να ψάξουν μαζί. Η κουβέντα κάνει καλό. Πρέπει να μιλάς. Ό,τι μένει μέσα σου, πικρίζει στο τέλος.Γίνεται δηλητήριο και σε φαρμακώνει. Και αν ακόμα έπρεπε να τελειώσει ας ήταν θεέ μου παλικαρίσια. Όχι λιποτακτώντας!

Προχώρησε μπροστά, χαμογελώντας πονηρά.


Ο κυρ Θωμάς της χαμογέλασε κι αυτός και το βλέμμα του την ακολούθησε, μέχρι που άρχισε να χάνεται μέσα στα σοκάκια που αυτή την ώρα ήταν ασφυκτικά γεμάτα με κόσμο. Όρκο θα έπαιρνε πως περπατούσε δίπλα της και μια άλλη γυναίκα και κουβέντιαζαν γελώντας σαν μικρά κοριτσόπουλα! 

@ριστέα



Αυτή ήταν η δική μου συμμετοχή στις ιστορίες του καφενέ.
Αρχικά είχα σκεφτεί την ιστορία μέσα στην ιστορία,
την ιστορία του βιβλίου με ηρωίδα την Έλσα,
την είχα μέρες μέσα στο μυαλό μου
αλλά είχα κολλήσει και περίμενα..
Όταν ήρθε η ώρα της καταγραφής,
άλλα έγραψε το χέρι μου.
Γιατί αλήθεια σας το λέω
δεν γράφω εγώ.
Ό,τι κι αν σημαίνει 
αυτό!


Επίσης να πω ότι η δημοσίευση είναι 2 σε 1
καθώς περιλαμβάνει και το απόσταγμα της βδομάδας:
Η αυτοκτονία είναι μια μόνιμη λύση σε προσωρινά προβλήματα
Αυτό!

Καλή Κυριακή να έχετε!
@
_____________________________________

Καφέ μας σερβίρει από χτες και η γλυκιά μας Rylie
Στη σκιά του πλάτανου
Μην τη χάσετε!

68 σχόλια:

  1. Ανατριχιαστικό και πολύ ευρηματικό! Μου άρεσε πολύ!!! Ειδικά για τα μηνύματα που περνάει, την εσωτερική πάλη, τους δισταγμούς που έχει η Φαίδρα και τις σκέψεις που αποτυπώνει μέσα από την Έλσα...
    Πράγματι, η αυτοκτονία δεν είναι λύση. Είναι λιποταξία...
    Φιλιά πολλάάάαααααα! Καλή Κυριακή Αριστούλα μου!
    Μπράβο για την υπέροχη έμπνευση! Ήταν καταπληκτική ιστορία και πολύ ιδιαίτερη!!!

    Ααα, να ενημερώσω -σε περίπτωση που δεν το έχεις δει, μιας και όλοι υπολειτουργούμε αυτές τις μέρες- ότι έχει αναρτήσει και η Rylie ιστορία του καφενέ, στο pepperychaos.blogspot.com

    Φιλάκιαααααααααααα ❤ Καλή συνέχεια στη μέρα σου!!!!!!! ❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ για όλα Αναστασάκι μου γλυκό!
      Τρέχω στις Rylie ...κάτι έγινε και την έχω χάσει από τα ιστολόγια που διαβάζω! Να'σαι καλά που με ενημέρωσες!
      Φιλάκια πολλά και καλή Κυριακή να έχεις ! ♥

      Διαγραφή
    2. Όταν δε κοιτάω εγώ συνωμοτείτε εσείς;;; χαχαχα!
      Πάλι καλά που το σκέφτηκε η Αναστασία, γιατί εγώ ξεχάστηκα τελείως! ♥

      Διαγραφή
    3. Ευτυχώς! Θα σε είχα χάσει κι εγώ και οι υπόλοιποι!
      Μιλάνε αγάπη μου! Μιλάνε ;-)
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  2. καταπληκτικο!πολυ μου αρεσε!η αγωνια,η λυτρωση,η συγγραφη σα μεσο ψυχοθεραπειας...ολα!κι ηταν ωραια ιδεα που αποδεσμευτηκε ο κυρ μιχαλης.τελειο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Υπέροχη ιστορία που τρέχει μπροστά στα μάτια του αναγνώστη και περνά πολύ σημαντικά μηνύματα.
    Συγχαρητήρια για την ιστορία σου!!!
    Φιλιά πολλά !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημέρα Αριστάκι
    Με βαθιά νοήματα η ιστορία σου
    Βαδίζουμε πάνω σε κοινές συνισταμένες
    και κάποιες φορές συναντιόμαστε κι αποτολμούμε
    να θίξουμε ό,τι μέσα μας δεν λέει να εκφραστεί....
    Καλοδουλεμένη ιστορία που ένας σπουδαίος γραφιάς
    θα την θαύμαζε!!!

    Καλή Κυριακή με φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη μου .... γράφτηκε μόνη της ...Αυτό μπορώ να πω.
      Χαίρομαι που άρεσε και μίλησε τόσο πολύ μέσα σας!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  5. Χα σήμερα πρόφτασα! Με έβαλες στο ζουμί από την αρχή. Αρχικά ψάρωσα πως η Έλσα ήταν αληθινό πρόσωπο. Με άρεσε η αντίθεση των χαρακτήρων. Η Έλσα είχε τρομερά προβλήματα και ουσιαστικά επιβίωσης και η Φαίδρα είχε υπαρξιακά. Κι εδώ είναι που πιστεύω πως είναι εξαιρετικά βλάσφημο να καταπνίγονται οι άνθρωποι σε υπαρξιακά τέλματα όταν κάποιοι άλλοι έχουν πραγματικές και ουσιαστικές αγωνίες. Κι εδώ πολύ σωστά το πέρασες πως πρέπει να είμαστε συμμέτοχοι στα προβλήματα των άλλων για να μη μεγαλοποιούμε τα δικά μας. Η Φαίδρα έπρεπε να δουλέψει τη σχέση της γιατί στο κάτω, κάτω υπάρχουν και άνθρωποι απελπιστικά μόνοι που θα παρακαλούσαν ακόμα και για μια νερόβραστη σχέση. Η Φαίδρα είχε την άνεση της να αράζει στον καφενέ της και αν γράφει το βιβλίο της. Αυτό από μόνο του είναι τεράστια ευλογία. Άλλοι ούτε έναν καφέ δεν μπορούν να πιουν για να ξεσκάσουν. Κι εδώ ερχόμαστε στην φιλοσοφία του καφέ, που μας λέει πως πάντα η βόλτα με φίλους ανανεώνει τη ζωή μας! Anyway.αυτούς τους προβληματισμούς μου έβγαλε η ιστορία σου. Καλημέρα σουυυυυυυυυυυυυυυυ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Μουτς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χριστίνα μου απόλαυσα την ανάλυση σου όσο εσύ φαντάζομαι την ιστορία μου!
      Πολύ σε ευχαριστώ χαρά μου!
      Να'σαι καλά!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
    2. Μου έτρεχαν τα σάλια για μερακλόδικο ελληνικό στην πλάκα! Αυτό σου λέω μόνο. Θα με αποτελειώσεις με τις ιστορίες του καφεναί και με έχει φάει το διάβασμα. Σαν αγρίμι στο κλουβί είμαι. Κράτα το όμως το κονσεπτ είναι ταμάμ για μυθιστόρημα, μη το αφήσεις, αμαρτία από το Θεό.

      Διαγραφή
    3. Ιδέα δεν έχω για το παρακάτω Χριστίνα μου!
      Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  6. Μ΄αρεσει όταν σε μια καθημερινη ιστορια ο συγγραφέας
    εχει την ικανοτητα να περασει ορισμενα μυνηματα
    Κι εσυ τα καταφερνεις αρκετα καλα

    Οχι η αυτοκτονια δεν είναι λυση
    Όμως αντιθετα με ότι πιστευουν οι περισσοτεροι
    Είναι μια πραξη θαρρους και όχι δειλιας
    Αλλα δεν είναι του παροντος να το συζητησουμε

    Επειτα το καλοκαιρι είναι ακομα εδώ
    Ανεμελο και ερωτικο
    Και η ζωη είναι τοσο ωραια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μου αρέσει Velvet να περνώ μηνύματα. Ίσως γιατί μου αρέσει να τα διαβάζω κι εγώ σε άλλους.
      Όσο για την αυτοκτονία ,φαίνεται να θέλει δύναμη αλλά για μένα είναι θέμα τρέλας...ενός μυαλού που δεν μπορεί να δει καθαρά και να αναπνεύσει. Ένα μυαλό που δεν δέχεται οξυγόνο δεν παίρνει λογικές αποφάσεις.
      Το έχω γράψει ξανά εδώ: αν το μυαλό που είναι σε απόγνωση και σύγχυση μπει σε διαδικασία λογικής ( σκέψης) πχ με τη συζήτηση ή μια μαθηματική πράξη μπορεί να αποφευχθεί το μοιραίο! Τo έχω κάνει πράξη και το ξέρω ;-)
      Καλά να περνάς V!

      Διαγραφή
  7. Καταπληκτική η έμπνευση σου Αριστέα μου! Οι παράλληλες ιστορίες, το πόσο μπορεί μα σε πνίγει εξίσου το αδιέξοδο μιας σχέσης και το θέμα του βιοπορισμού. Είναι τραγικό αΝ σκεφτείς ότι όσοι φοβούνται να παλέψουν με τη ζωή παραδίδονται με τόση τόλμη στην αγκαλιά του θανάτου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δέσποινα σε ευχαριστώ πολύ πολύ!
      Να'σαι καλά χαρά μου!
      Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  8. Ταλεντακι μου εσυ! Εγω ξερω τι εννοεις... το εχω παθει πολλες φορες να γυριζω να διαβασω τι εγραψα κ να μη θυμαμαι απο που ηρθαν...
    Πολυ ομορφη ιστορια!
    Φιλακια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χεχε! Χαίρομαι που με νιώθεις!
      Φιλιά πολλά Κατερινάκι μου ♥

      Διαγραφή
  9. Άρχισε νέος κύκλος και δεν τον έχω παρακολουθήσει. Δεν ξέρω καν αν είναι αυτοτελείς ιστορίες ή συνέχειες.
    Πάντως είχε ανατρεπτική γραφή (μιλάει ο ειδικός, τρομάρα μου!)
    Αυτό που διάβασα κάποιες στιγμές θύμιζε Αριστέα, κάποιες άλλες ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!
    Άντε φιλιά και να έχεις μια όμορφη εβδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πέτρο ναι άρχισε από 1η Αυγούστου. Κι εσύ μπορείς να γράψεις αν το θελήσεις. Ως το τέλος Αυγούστου έχεις λίγες μέρες ακόμα ! :))
      Αυτοτελείς ιστορίες όπως στον πρώτο γύρο. Αν προκύψει ιστορία που τραβάει θα πάει σκυταλοδρομία! Ως τότε βλέπουμε!
      Χαίρομαι που δεν φαινόμουν παντού..Ίσως αυτό να σημαίνει ότι εξελίσσομαι έστω κι ελάχιστα;
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  10. Αυτός ο άλλος που έγραψε την ιστορία σου, μας έστειλε κι ένα ηχηρό μήνυμα. Όταν φτάνεις σε αδιέξοδο, είτε παραδίνεσαι, είτε ανοίγεις μόνος σου ένα δρόμο διαφυγής...
    Όμορφη πλοκή, με σκηνικό τη συνοικία των θεών... Ένας κυριακάτικος "καφές", και μια ευκαιρία για ενδοσκόπηση και σκέψη. Χαίρομαι για τον αισιόδοξο επίλογο στην ιστορία σου, Αριστέα μου.
    Μπράβο για τη συμμετοχή σου!
    Φιλιά πολλά & καλή νέα εβδομάδα να έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου, σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!
      Να'σαι καλά!
      Καλή εβδομάδα και σε σένα! ♥

      Διαγραφή
  11. Απίστευτη η ιστορία σου Αριστέα! Δύο παράλληλοι κόσμοι από τους οποίους δε μπορεί κανένας να καταλήξει τελικά ποιος είναι ο πραγματικός... Έτσι είμαστε όλοι... Λίγο Έλσα και λίγο Φαίδρα που περπατάνε δίπλα δίπλα όλη την ώρα.
    Όσο για το μήνυμα, ο καθένας αντιμετωπίζει τις δυσκολίες και τα αδιέξοδα με τον δικό του τρόπο... Άλλοι είναι πιο δυνατοί και βρίσκουν το δρόμο τους ή βγαίνουν νέοι άνθρωποι μέσα από τις δυσκολίες και κάποιοι άλλοι όχι... Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι που δεν ανήκουν σε καμία από τις 2 κατηγορίες και απλά αρέσκονται να βασανίζονται και να βασανίζουν τους γύρω τους.
    Φανταστική η ιστορία σου! Με συνεπήρε από τις πρώτες λέξεις και δε σταμάτησα ούτε για να πάρω ανάσα... Κατάφερες να μπερδέψεις τόσο όμορφα τους δύο παράλληλους κόσμους και να τους ενώσεις στο τέλος. Μπράβο και πάλι μπράβο! Μας έδωσες μπόλικη τροφή για σκέψη...
    Καλή εβδομάδα! ♥ ♥ ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εμένα πάλι μου άρεσαν οι παρατηρήσεις σου κορίτσι μου γλυκό!
      Να'σαι καλά! Πολύ σε ευχαριστώ!
      Φιλιά και καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
  12. Τελικά η Έλσα ,παρά το γεγονός πως φαίνεται αδύναμη,αποδείχθηκε
    δυνατή, γιατί ''τα μάτια της έγιναν φως'' και έσωσαν τη ζωή της Φαίδρας.
    Η μια ηρωίδα έσωσε την άλλη...Το δε απόσταγμα φο-βε-ρό!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αριστούλα μου, από χθες διάβασα το κείμενο πολλές φορές και κατέληξα στο συμπέρασμα πως κάθε φορά εμβαθύνω περισσότερο και το αναλύω καλύτερα!
      Νομίζω πως κατάφερες με πεζό λόγο,να δώσεις τη χαρά που
      δίνει η συμβολική ποίηση η οποία ερμηνεύεται προσωπικά,
      κατά κύριο λόγο, από τον εκάστοτε αναγνώστη!
      Μπράβο, γιατί και ως σύνολο είναι καλό,αλλά και ως επιμέρους σκέψεις-διαμάντια, με συναρπάζει!!

      Διαγραφή
    2. Ινώ μου εγώ να δεις πόσες φορές το διαβάζω και το ξαναδιαβάζω ( και δεν πιστεύω ότι το έγραψα εγώ :))) )
      Χαίρομαι που μπορεί κάποιος να κάνει τη δική του ανάγνωση και να πάρει αυτό που θέλει ο καθένας!
      Να΄σαι καλά κοπέλα μου!
      Φιλιά και καλή εβδομάδα :)))

      Διαγραφή
  13. Τα μεγάλα προβλήματα είναι όλα μόνιμα, οι λυσεις είναι μόνο προσωρινές. Τα Μικρά προβλήματα λύνονται με μόνιμες λύσεις. Οι προσωρινές λύσεις των μεγαλων προβλημάτων μας κάνουν να παίρνουμε ανάσες και να συνεχίζουμε να τα αντιμετωπίζουμε. Όταν ένα μεγαλο πρόβλημα μετά από πολλους αγώνες μπορεί και γίνει μικρό κι αυτό κυρίως γιατί έχουμε μάθει να ζούμε μαζί του και με τις προσωρινές λύσεις του, τοτε θεωρούμε οτι οι λύσεις γίνονται μόνιμες.Λάθος, πλάνη κοροϊδία στο ίδιο μας το εαυτό. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε ε το πρόβλημα και να χαμογελάμε οταν αρχίζει και θέλει την προσωρινη ανακουφιση και λύση του. Λυπάμαι που καταθέτω ψυχρά την αποψη μου, αλλά αυτο διδαχτηκα από τη ζωή. Εντοπίζεις το μεγαλο πρόβλημα ζεις μαζι του το πολεμάς κι ετσι ζεις και χαίρεσαι τις νίκες σου.Δεν τελειωνει ποτέ το μεγαλο πρόβλημα υπαρχει και με προσωρινές λύσεις κερδίζεις βήματα δίπλα του στη ζωή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απ'όλα αυτά κρατάω το χαμόγελο Δημήτρη μου!
      Μερικές φορές μαθαίνουμε να ζούμε με τις πληγές μας. Εγώ πάλι προτιμώ να αφήνω πίσω...έτσι λέω και προχωρώ!
      Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
  14. Μόλις απόλαυσα την ιστορία σου Αριστέα μου , πήρα τα μηνύματά της, περιεργάστηκα τις ηρωϊδες απο κόντά, μιάς και τις έβαλες να τριγυρνάνε στη γειτονιά μου.......διάβασα τις σκέψεις τους, ένοιωσα τα συναισθήματά τους, τη βαθειά ανθρώπινη αγωνία τους για το βάλτωμα των σχέσεων, την απογοήτευση, τα προβλήματα επιβίωσης και τέλος τη δύναμη που κρύβει μέσα της η ανθρώπινη ύπαρξη , να σηκώνεται, να αντέχει, να αγωνίζεται, να βρίσκει λύσεις να μην υποκύπτει και να μην παραδίδεται "σε μόνιμες λύσεις σε προσωρινά προβλήματα".....Υπέροχα ευρηματικό, σ΄ευχαριστώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε σκέφτηκα Κλαυδία μου, όταν επέλεξα την Πλάκα! που δεν την επέλεξα τυχαία ;-)
      Το βάλτωμα των σχέσεων ήταν στο στόχαστρο μου εξαρχής ;-)
      Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε!
      Φιλιά καρδιάς ! ♥

      Διαγραφή
  15. Πω πω Αριστέα, τι είπες τώρα; Κορυφαία η ιστορία σου. Ιδιαίτερη, ευρηματική.
    Η αυτοκτονία σίγουρα δεν είναι λύση για κανέναν, ούτε για τον ίδιο τον άνθρωπο που κάτι τον ωθεί σε αυτήν ούτε και για τους αγαπημένους του.
    Μπράβο σου για την συμμετοχή σου Αριστέα μου. Φαναστικό κείμενο.
    Σε φιλώ γλυκά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ πολύ Μαρινάκι μου γλυκό! Χαίρομαι αφάνταστα που άρεσε :)))
      Φιλάκια και καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
  16. Αριστάκι, ίσως το καλύτερό σου κείμενο!!!
    Διαβάζοντάς το, ζει κανείς μέσα από το κείμενο όσα λέει, σκέφτεται, αισθάνεται η ηρωίδα, άρα έχεις πετύχει με το γραπτό σου τον στόχο σου!!! Μπράβο σου!!! Ανεβαίνεις τα σκαλοπάτια του γραπτού λόγου σβέλτα...
    Πολλές φορές όντας χαμένοι μέσα στα δικά μας προβλήματα, τις ανησυχίες, τα αδιέξοδα κλείνουμε τα μάτια σε άλλες ιστορίες που εξελίσσονται δίπλα μας. Αν έρθει όμως η στιγμή κάποιος να μας τα ανοίξει, τότε συνειδητοποιούμε πόσο λίγοι είμαστε μπροστά σε πιο δύσκολες καταστάσεις και αντιλαμβανόμαστε τι έχουμε, το οποίο δεν αξιολογήσαμε πόσο πολύτιμο τελικά μπορεί να είναι.
    Έρχεται η ώρα της ζυγαριάς όπως λέω συνήθως...
    Θέλω να πω κι άλλα, όμως δεν θα το κάνω, γιατί αφενός με ενοχλούν αυτή την εποχή κι αφετέρου θα φτάσω να γράφω μια ακόμα ιστορία παρέα με ρακόμελα, κρασιά κι ό,τι άλλο με οινόπνευμα, καθώς δεν είναι ώρα για καφέ...
    Μάλλον θα πρέπει να ετοιμάσω κανένα κείμενο, μια που το γυροφέρνω τόσο καιρό και ησυχία δεν έχω! Μου αρέσει που ήθελα και αποχή τρομάρα μου! Αμ το σκουλήκι δεν μ' αφήνει...

    Φιλιά, γλυκομίλητο και τρυφερό πλάσμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όσο για το θέμα της αυτοχειρίας, δεν είναι κάτι εύκολο. Νομίζω ότι είναι μια πράξη που θέλει μεγάλο θάρρος. Την ζωή μας εμείς την ορίζουμε όσο είναι δυνατό αυτό, αν θα συνεχίσουμε τον επίγειο αγώνα ή θα εγκαταλείψουμε κάθε άλλη προσπάθεια. Δεν ξέρουμε ποτέ για ποιο λόγο κάποιος παίρνει πραγματικά αυτή την απόφαση. Μόνο ο αυτόχειρας το γνωρίζει και αυτό επίσης θα πρέπει να είναι σεβαστό, όπως και σεβαστές είναι οι μάχες όσων μένουν...

      Διαγραφή
    2. Γλαύκη μου ...είχα νιώσει όμορφα όταν το τελείωσα. Κυρίως γιατί είχε τρέξει μόνο του. Έπειτα ένιωθα αναψοκοκκινισμένη... και χαρούμενη που το τέλος του μου έκλεινε το μάτι!
      Δεν περίμενα να αρέσει τόσο πολύ και η χαρά μου τώρα είναι μεγάλη! :)))
      Σε ευχαριστώ πολύ πολύ για τα καλά σου λόγια! ♥
      Συμφωνώ μαζί σου ότι εμείς ορίζουμε το πόσο κι αν αντέχουμε αλλά νομίζω ότι η απάντηση που έδωσα στον Velvet έστω κι εν συντομία με εκφράζει απόλυτα!

      Σε φιλώ γλυκά και αν αλλάξεις γνώμη περιμένω με χαρά τη δική σου ιστορία! :)))
      Καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
  17. Αριστέα μου καταρχήν να πω ότι λάτρεψα την ιστορία σου μόνο και μόνο από το όνομα Φαίδρα, το όνομα της αδερφής μου άρα το αγαπημένο μου...χαχαχα
    Είναι υπέροχος ο τρόπος που αποτύπωσες στο χαρτί την διπλή ζωή ενός συγγραφέα. Όποιος έχει το συνήθειο και το ταλέντο να εκφράζεται με τον γραπτό λόγο πάντα οι ήρωές του έχουν σάρκα και οστά, πάντα οι ήρωές του παίρνουν αποφάσεις, βγάζουν από αδιέξοδα, γίνονται το φως του κόσμου τους....
    Το να γράφεις εσύ αλλά να μην γράφεις, επίσης η έκσταση του καλλιτέχνη!!!!
    Εκπληκτικός ο ποιητικός σου λόγος, εκπληκτικός και ο "πεζός"...
    φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Νίκη μου για τα καλά σου λόγια!
      Δεν μπορώ να γράφω εύκολα ή συχνά για αυτό ακριβώς το λόγο.....φτιάχνω τον ήρωα μου μέσα μου, τον βλέπω ζωντανά, τον ακούω, τον μυρίζομαι!
      Δυσκολεύομαι να φτιάχνω ήρωες γιατί καταναλώνω χρόνο για τον κάθε ένα. Και τα ονόματα δεν είναι ποτέ τυχαία ;-)
      Χαίρομαι που σου άρεσε ακόμα και το όνομα λοιπόν!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  18. Μου άρεσαν και οι δύο τελευταίες συμμετοχές που έβαλες αλλά και το νόημα που περνάει το απόσταγμα!

    Καθυστερημένα χρόνια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να'σαι καλά Γιώργο!
      Χαίρομαι που σου άρεσαν!
      Χρόνια πολλά και σε σένα! :)))

      Διαγραφή
  19. Δυστυχώς η αυτοκτονία είναι μόνιμη λύση και για μόνιμα προβλήματα. Το κακό είναι ότι θέλει τόλμη τόσο η αντιμετώπιση των προβλημάτων, όσο και η αυτοκτονία. Ούτε η φυγή απ' τη ζωή, ούτε η παραμονή σ' αυτήν, είναι λύση. Λύση είναι η μάχη και αλίμονο σ' αυτόν που τα ζόρια της ζωής τον βρουν ξαρμάτωτο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φαίνεται να θέλει δύναμη και τόλμη αλλά αναρωτιέμαι αν υπάρχει τότε γιατί να μην μπορεί να αντέξει την απόγνωση ;
      Νομίζω ότι είναι μια μη λογική καθαρή σκέψη της στιγμής.
      Τουλάχιστον έτσι το ερμηνεύω εγώ.

      Διαγραφή
  20. Πολλά πολλά μπράβο!!
    Καλογραμμένη κι ευρηματική, με βαθιά νοήματα!
    Για την αυτοκτονία δεν θα πω, τα είπες όλα εσύ!
    Να δω πότε θα προλάβω να γράψω, αλλά και να διαβάσω όσες ιστορίες γράφτηκαν μέχρι τώρα...
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ πολύ Μαρία μου!
      Χαίρομαι που σου άρεσε!
      Φιλιά!

      Μην αγχώνεσαι... έχεις δυο βδομάδες γεμάτες ακόμα!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  21. Απ'τις πιο ωραίες ιστορίες που έχω διαβάσει....πραγματικά στο λέω είχες ωραίο λόγο, ωραίες εικόνες, ωραία πλοκή....μου άρεσε πολύ!
    Να έχεις μια όμορφη εβδομάδα :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ πολύ!
      Να'σαι καλά Ωραιοζήλη μου!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  22. Έγραψες!!!
    Πολύ καλό το κείμενο!
    Και το θέμα πρωτότυπο.
    Και καλά φτιαγμένςο ο συνδυασμός εσωτερικού και εξωτερικού μονολόγου.
    Ψυχογραφικό θα το χαρακτήριζα το διήγημα.

    Και μια και το 'φερε η κουβέντα και όλοι λένε τη γνώμη τους για την αυτοκτονία, να πω κι εγώ τη δική μου.
    Όποιος αυτοκτονεί χάνει το δώρο που του δόθηκε ΜΙΑ φορά, για να πάει κάπου όπου θα βαρεθεί να βρίσκεται για αιώνες.
    Δεν είναι θάρρος. Δεν είναι δειλία.
    Είναι ανοησία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε αρχηγέ!
      Όσο για την αυτοκτονία πάνω κάτω συμφωνούμε! Αν και δεν θα το έλεγα δειλία αλλά παραίτηση! Και ποτέ δεν ξέρουμε πως σκέφτεται ( αν σκέφτεται το μυαλό) εκείνες τις στιγμές!

      Διαγραφή
  23. Αριστέα καλησπέρα,
    Ωραιότατο κείμενο, με πλοκή και περιεχόμενο!!!

    Όσο για τη ζωή και εγώ πιστεύω ότι είναι μια διαδρομή από – έως. Κάθε βίαιη διακοπή είναι αντίθετη στους φυσικούς κανόνες, στη φύση. Και όλοι ξέρουμε ότι οι άνθρωποι μπορεί και να συγχωρούν η φύση ποτέ !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ πολύ Τάσο!
      Χαίρομαι που σου άρεσε!
      Το σίγουρο είναι ότι η λύση αυτή δεν έχει υπαναχώρηση δυστυχώς!
      Καλά να περνάς!

      Διαγραφή
  24. Αυτοκτονία....τι μου θύμησες....μου χε περασει και μένα απο το μυαλό, είμαι εδω όμως και παλεύω....
    Καλή μας εβδομάδα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Βρε γαμώτο τόση ώρα έγραφα σχόλιο, είχα γράψει καμιά εκατοσταριά σειρές και ξαφνικά κλείνει το λάπτοπ μόνο του :(
    Πάμε πάλι!
    Ήταν πολύ έξυπνη ιστορία, Αριστέα, μπράβο για την πλοκή που είχες την έμπνευση να δώσεις!
    Δύο παρα΄λληλοι κόσμοι, όπου η Φαίδρα αντιμετωπίζει ψυχολογικά και συναισθηματικά προβλήματα, ενώ η Έλσα θέματα επιβιωσης.. Με κάποιον τρελό τρόπο ταύτισα μέσα μου το τέλος της σχέσης της μίας, με το τέλος της ζωής της άλλης.
    Πες μου στ' αλήθεια αν υπάρχει σχέση που δεν έχει κάποτε βαλτώσει, κουράσει, που ο ένας από τους δύο (τουλάχιστον!) δεν έχει σκεφτεί έστω και μία φορά να την τελειώσει.. Αυτό το λάθος που κάνουμε είναι να πέφτουμε πάνω από το πρόβλημα και να το εξετάζουμε μέχρι να ματώσει (γιατί όσο ψάχνεις βρίσκεις κι άλλα...), ενώ το μόνο που χρειάζεται είναι να κάνουμε ένα βήμα πίσω, να πάρουμε μια αναπνοή, να κάνουμε ένα διάλειμμα και να συνεχίσουμε. Οι περισσότερες σχέσεις σώζονται με αυτόν τον τρόπο, έχω διαβάσει...
    Όσο για τις ανθρώπινες αυτοκτονίες, έχω δει σε έρευνες (πιθανόν αυτή είναι για εσένα η άχρηστη πληροφορία της ημέρας) ότι μέσα στα κλάσματα δευτερολέπτου από τη στιγμή που κάποιος θα το κάνει μέχρι να καταλήξει, το μετανιώνει 100%. Αυτό από έρευνες που έγιναν σε άτομα που τελικά σώθηκαν. Όλοι έλεγαν πως μόλις έπεφταν από την ταράτσα ή τραβούσαν τη σκανδάλη ή οτιδήποτε, αυτομάτως το μετάνιωναν. Γιατί όλοι έχουμε τις ευκαιρίες μας να φτιάξουμε ξανά τη ζωή μας. Και γιατι δεν ξέρεις αν αύριο το πρωί αλλάξουν όλα τα δεδομένα και σου χαμογελάσει ο ήλιος έξω από το παράθυρο.
    Σε κάθε περίπτωση, η πράξη θάρρους είναι από το ναδίρ που βρέθηκες (είτε σχέση, είτε επαγγελματικά, είτε όλη σου η ζωή γενικότερα) να σταθείς στα πόδια ξανά βήμα-βήμα. Δεν είναι καθόλου εύκολο, και απαιτεί τεράστιο θάρρος να ξυπνήσεις από το λήθαργο, να αυτοχαστουκηθείς και πάνω στα συντρίμια να χτίσεις κάτι όμορφο εκ νέου!
    Γι' αηυτό και πιστεύω ότι η Έλσα θα έχει πολλές ευακιρίες ξανά για να γελάσει... ;)
    Φιλιά πολλά!!! και συγγνώμη για τον τεράστιο χώρο που κατέλαβα :(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μου άρεσε ο τρόπος σκέψης σου όσο αφορά τις σχέσεις Αλέξανδρε: "ενώ το μόνο που χρειάζεται είναι να κάνουμε ένα βήμα πίσω, να πάρουμε μια αναπνοή, να κάνουμε ένα διάλειμμα και να συνεχίσουμε. Οι περισσότερες σχέσεις σώζονται με αυτόν τον τρόπο"
      Αυτό που περιέγραψες είναι από παλιά η δική μου πρόταση για όταν πνίγεσαι και χάνεις την επαφή με τη λογική!
      Συνήθως προτείνω να κάνουμε μια συζήτηση (μια οτιδήποτε) ή μια πράξη λογικής πχ μαθηματική ...ώστε να μπει σε διαδικασία η λογική και να κατευνάσει το θολωμένο μυαλό.

      Η πληροφορία σου δεν είναι καθόλου άχρηστη. Πολύ πρόσφατα διάβασα στη lifo την εμπειρία κάποιου που υπήρξε αυτοκτονικός!
      Δες κι εσύ:
      http://www.lifo.gr/team/bitsandpieces/50839

      και θα δεις πόσο δίκιο έχεις !

      Συμφωνούμε πολύ να ξέρεις
      Σε ευχαριστώ πολύ πολύ για όλα! Και κυρίως για το χρόνο που διέθεσες για να αναπτύξεις τις σκέψεις σου δεδομένου ότι χρειάστηκες να το κάνεις και δεύτερη φορά!

      Να'σαι καλά!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  26. Εξαιρετική η ιστορία σου, ευρηματική, με πολλά μηνύματα και πολύ καλή πλοκή! Μπράβο, Αριστέα μου!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Έλλη μου!
      Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε :)
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  27. Ιστορία που αφήνει γεύση στην αρχή πικρή που μετά την γλυκαινει..η απόφαση της Φαίδρας...για την συνέχεια της ζωή της..όμως να εφεύρει την Ελσα ηταν μια πολύ έξυπνη ιδέα.. για να καλύψει την εσωτερική της πάλη με τον ίδιο της τον εαυτόν..ηταν η λύτρωσή της..
    Καταπληκτική ιστορία που έχει πολύ βαθύτερο νοημα Αριστακι μου..
    σόρρυ που αργησα παλι.. θα τα πούμε!! φιλακιααααααα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που είδατε όλοι αυτό το εσωτερικό ψάξιμο έχοντας σαν καθρέφτη την ηρωίδα της ! Ευτυχώς που δε με περάσετε για τρελή που μονολογεί ;-)
      Ρουλίτσα μου, σε ευχαριστώ πολύ για όλα!
      Τα φιλιά μου!

      Διαγραφή
  28. (Αριστόγατα και ξερό ψωμί!!)

    Αστραπόβροντο, κάνε μου μια χάρη, σε θερμοπαρακαλώ... πέφτω στα πόδια σου δηλαδή: γράφε πιο συχνά πεζά. Πόσο σου πάει ΚΑΙ αυτό.

    Νομίζω πως είναι ό,τι καλύτερο έχεις γράψει; Δεν ξέρω! Αυτό που ξέρω είναι πως είχε μεγάλη δόση μαεστρίας, τόσο στην γραφή όσο και σ' αυτό που ξέρεις πολύ καλά να κάνεις -> να θίγεις θέματα και να εμπνέεις. Η ιδέα σου τρομερή. Τα κομμάτια που την συνθέτουν, αριστοτεχνικά πλεγμένα. Μέχρι κι οι λεπτομέρειες είναι καθόλα ταιριαστές και προσεκτικά διαλεγμένες, που έχουν τόσα να πουν (μέχρι και το μέρος που διάλεξες). Λάτρεψα τη σκέψη σου να βάλεις και την "Έλσα" στο παιχνίδι. Απέδωσε υπέροχα όλο το συναισθηματικό φάσμα, την προσπάθεια και την επίτευξη του ξεθολώματος, το τρυφερό αγκάλιασμα του εαυτού μας και το γεμάτο τσαμπουκά ξεχύσιμο στην αρένα της ζωής και πάλι. Μας έκανε να τα δούμε όλα αυτά τόσο απτά και κατανοητά, όπως θα τα έγραφε κι η Φαίδρα στο χαρτί της φαντάζομαι.

    Δεν έχω λόγια... λάτρεψα και θαύμασα!!!
    Είσαι η αγαπημένη μου σ' αυτό το είδος, τελίτσα και παυλίτσα! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ αγαπάκι...και νόμιζα ότι δεν το έχω ..τι νόμιζα ακόμα το νομίζω!
      Μου είναι δύσκολο άσχετα αν μετά βγαίνει εύκολα ...μου είναι δύσκολο να κατασκευάζω ιστορίες...δεν το έχω . Πιο εύκολο μου είναι να μπαίνω στη ψυχή , να προσπαθώ να περιγράψω ....να καταγράψω. Μου αρέσει να καταγράφω ... δεν ξέρω αν λέγεται ψυχογράφημα αλλά αυτό είναι που με γοητεύει εμένα. όχι στο να φτιάξω μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος!
      Μου αρέσει να γράψω μία και μόνη σκηνή που όμως θα βοηθήσει και μένα να καταγράψω σκέψεις, προβληματισμούς ....να βγάλω ζουμί για μένα πρώτα από όλα!
      Χαίρομαι απίστευτα που το λατρέψατε !

      Εξακολουθώ να με αγαπώ στα μικρά σύντομα-λακωνικά- ποιηματάκια μου!

      Φιλάκια πολλά περιστέρα μου!♥

      Διαγραφή
  29. Παράλληλα σύμπαντα, παράλληλες ιστορίες, παράλληλοι προβληματισμοί...Πολύ καλογραμμένη η ιστορία σου Αριστέα μου!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη μου σε ευχαριστώ πολύ πολύ!
      Χαίρομαι που σου άρεσε!
      Φιλάκια πολλά! :)

      Διαγραφή
  30. Μπράβο !!!! Πολύ ευρηματική η ιστορία σου , Αριστάκι !!!!!!! Έγραψες !!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Νίκη μου!
      Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε!
      Φιλάκια πολλά! ♥

      Διαγραφή